Wernisaż malarstwa Hanny Kalinowskiej-Cikorskiej pn. „Nastroje”

20 maja (czwartek), godz. 18.00, Galeria „Nad Brdą”, wernisaż malarstwa Hanny Kalinowskiej-Cikorskiej pn. „Nastroje”. Wernisaż uatrakcyjni występ Michała Babiarza - studenta kulturoznawstwa WSG, który zaśpiewa m.in utwór „Nastroje” z repertuaru Jarosława Wasiaka.

Wystawę można oglądać do 7 czerwca.

 
Wystawa jest przestrzenną wizją cykli tworzących jej rozwojową całość. Jest to obraz okresowo powtarzających się przemian artystycznych pozostających między sobą w określonych osobisto - emocjonalnych związkach, stanowiących malarstwo ekspresyjne i pełne refleksji.

Wystawa składa się z kilku części, które różnią się tematyką i bogactwem warstwy formalnej: różnorodnym sposobem operowania linią, plamą barwną, fakturą, rytmem. Jednak to, co je wiąże, nazwałbym kompozycyjną wrażliwością barw. Widoczne jest to szczególnie w najnowszej malarskiej odsłonie zatytułowanej „Nastroje”. Tu kolorystyczna ekspresja lirycznych tonacji błękitów i zieleni kontrastujących z mocną czerwienią i żółcią, z jednej strony jest efektem poszukiwania siły artystycznego wyrazu, z drugiej prowadzi do analizy stanów uczuciowych malarki.

W twórczości Hanny Kalinowskiej-Cikorskiej mamy do czynienia z osobistymi doświadczeniami, ale również z fascynacją człowiekiem – jego relacjami z przyrodą jak w cyklu „Przez Antarktydę” i korelacjami z rodzącym się życiem w cyklu „Zdarzenie”.

W tym ostatnim obrazy wynurzają się z rozmywających i nierównych kresek ołówka, szarobarwności plam tuszu, w symbolicznych kobiecych kształtach i w kształcie „schowanego” dziecka. Jesteśmy świadkami „zdarzenia”, ale z perspektywy kobiety-matki, która nosi w sobie życie. W końcu to od nas zależy, jakich kolorów nabierze, więc może warto spojrzeć na kreski szarego ołówka i biel kartki, żeby zobaczyć siebie na początku stawania się.

Droga artystyczna Hanny Kalinowskiej-Cikorskiej, to ciągłe wybory między tym, co dotykalne, a tym, co odczuwalne, emocjonalne i duchowe. Dlatego w kolejnym cyklu zatytułowanym „Eden” – inspirowanym motywem biblijnym – mamy zapowiedź przyszłej walki człowieka wygnanego z Raju. Autorka kreśli pędzlem konieczność wyboru między tym, co doczesne, a tym, co duchowe, dobrem a złem – jak w motywie kuszenia Ewy.

Zmienne środki twórczego wyrazu, jakimi posługuje się artystka, są świadomym wyborem. Łączenie ze sobą różnych technik w jednej pracy daje efekt fizycznej namacalności, ale również niepokoju. Obserwujemy to w cyklu „Kolor miasta. Kolor natury”. Miasto ma swój rytm duchowy, rytm w kolorze czarno-białym. Ale tylko po to, by zaraz dać upust wielobarwnej, zaciśniętej naturze, która tryska z obrazów paletą soczystych kolorów, jak z wyciśniętych owoców rozlewających się na płótnie. Przeciwstawienie barw, ale chyba przede wszystkim tego podskórnego pulsu, który w mieście – z wybranym przez autorkę symbolem - staje się wspomnieniem, mgnieniem chwili, świadomie bądź podświadomie zapamiętanym. Na pewno niesie ze sobą chęć wejścia i poznania „przyczyny”. Bo może za tą mgłą kresek ukrywa się nasze pragnienie czegoś więcej. Jak oko spoglądające, które jest obserwatorem? Czy może zachętą „zobaczenia” niewidzialnego.

Czy malarstwo Hanny Kalinowskiej-Cikorskiej może się „podobać”? W tym przypadku, to pytanie nabiera pejoratywnego znaczenia. Od oceniania i wartościowania nie można uciec i tak jest również z pracami tej Artystki. Ale ocena ta, dotyka nas najczęściej w warstwie emocjonalnej wrażliwości i refleksji, – bo tak najpełniej możemy odczuć obcowanie z twórczością tej wciąż poszukującej artystycznego wyrazu malarki.

Andrzej Siewaszewicz

 

© 2015 Wyższa Szkoła Gospodarki